VÆRI EKKI RÁÐ AÐ SENDA ÍSLENSKA RÁÐAMENN TIL FÆREYJA TIL AÐ LÆRA HVERNIG Á AÐ REKA " LÍTIL" ÞJÓÐFÉLÖG???

Og hvernig menn eiga að taka ábyrgð á aðgerðum sínum eða aðgerðarleysi og mörgu fleiru.  Eitthvað besta og mest fræðandi útvarpsefni hér er á landi, er á Útvarpi Sögu og í sérstöku  uppáhaldi hjá mér eru þættir þar sem rætt er við Jens Guð og alveg sérstaklega flott er þegar hann talar um Færeyjar og um samfélagið þar.  Eins og Jens lýsir samfélaginu í Færeyjum, þá er alveg ljóst að við Íslendingargetum lært MJÖG MIKIÐ af þeim en HROKINN er svo mikill í okkur að mönnum hér á landi finnst það alveg fráleitt.  Þetta hefur orðið til þess að ég hef farið að hugsa málið.  ÞAÐ ER ALLTAF VERIÐ AÐ RÉTTLÆTA SPILLINGUNA OG ÓRÁÐSÍUNA HÉR Á LANDI MEÐ ÞVÍ AÐ VEGNA FÁMENNIS HÉR Á LANDI SÉU HLUTIRNIR EINS OG ÞEIR ERU.  En bíðum nú aðeins við FÆREYINGAR VOR Í FYRRA (2023) RÚMLEGA 54.000 OG Í KRINGUM SÍÐUSTU ÁRAMÓT "DUTTU" ÞEIR Í 55.000,  EÐA UM ÞAÐ BIL ÁTTA SINNUM FÆRRI EN ÍSLENDINGAR OG GENGUR BARA MJÖG VEL AÐ REKA SITT LITLA ÞJÓÐFÉLAG.  Getur verið að þegar er komið yfir einhver viss mörk í þjóðfélagsstærðinni, FARI AÐ HALLA UNDAN FÆTI Í SIÐFERÐINU?  Til að mynda þá var nokkurn veginn í lagi hér í þjóðfélaginu í kring um árið 1990 en upp úr aldamótum 2000 fór að halla verulega undan fæti og síðustu árin hefur ALLT VERIÐ Í FÁRI HÉR Á LANDI.  HÉR má hlusta á síðasta viðtal við Jens Guð á Útvarpi Sögu...