Föstudagsgrín

 

Blindur maður villist inn á kvennabar, finnur sér stól við barborðið og pantar sér glas.

Þegar hann er búinn að sitja nokkra stund kallar hann á barþjóninn: "Heyrðu, á ég að segja þér ljóskubrandara?"

Á sömu stundu dettur allt í dúnalogn á barnum, þar til konan við hlið blinda mannsins segir við hann með lágri, dimmri rödd: "Áður en þú segir þennan brandara, góði minn, þá held ég að það sé réttast af því þú ert blindur, að ég fræði þig um fáein atriði:

Barþjónninn er ljóshærð kona.

Útkastarinn er ljóshærð kona.

Ég er 1,85 á hæð, 100 kíló og er með svarta beltið í karate, og ég er ljóshærð.

Konan við hliðina á mér er ljóshærð og íslandsmeistari í lyftingum.

Konan sem situr hinum megin við þig er ljóshærð og er íslandsmeistari í vaxtarækt.

Hugsaðu þig vel um, vinur. Langar þig enn að segja þennan brandara þinn?"

Blindi maðurinn hugsar sig um andartak, hristir svo höfuðið.

"Nei, ætli það", segir blindi maðurinn, "Ekki ef ég þarf svo að útskýra hann fimm sinnum."

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 2.9.2011 kl. 09:51]