Föstudagsgrín

Davíð kom
skröltandi heim til sín klukkan hálffjögur að nóttu eftir að hafa verið úti á
krá með félögum sínum. Hann fór úr skónum til að vekja ekki Katrínu konuna
sína.Hann læddist
hljóðlega að stiganum sem lá upp í svefnherbergið, en tók ekki eftir síðustu
tröppunni og datt um hana. Sem betur fer náði hann taki á handriðinu en datt
beint á rassinn. Við fallið brotnuðu tvær viskýflöskur sem hann geymdi í
rassvösunum og sársaukinn minnkaði ekki við glerbrotin.Hann náði þó að
halda aftur af öskrinu. Hann stóð upp, girti buxurnar niður um sig og leit í
spegilinn. Í speglinum sá hann að það blæddi úr báðum rasskinnunum. Hann fann
sér því fullan kassa af plástrum og reyndi eins og hann gat að hylja sárin með
plástrum.Eftir að hafa
næstum því tæmt plástrakassan skjögraði hann inn í svefnherbergi og lagðist í
rúmið.Um morguninn
vaknaði hann við sársaukann og Katrín horfði á hann.

„Þú hefur verið
á fylleríi eina ferðina enn, er það ekki?" spurði hún.

„Af hverju spyrðu?" svaraði Davíð.

„Nú," sagði Katrín. „Það gæti verið opna útidyrahurðin. Það gætu verið glerbrotin efst í
tröppunum. Það gæti verið slóðin af blóðdropum um allt húsið. Það gætu verið
blóðhlaupin augun í þér - en það sem vakti mestu grunsemdirnar hjá mér eru
plástrarnir á speglinum."

Athugasemdir

[Axel Jóhann Hallgrímsson, 8.11.2013 kl. 15:30]

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 8.11.2013 kl. 18:04]

Hahahaha

[Helgi Þór Gunnarsson, 9.11.2013 kl. 08:34]

Góður :-)