Föstudagsgrín

Jónas og Magga eru sofandi þegar allt í einu heyrist bankað dyrnar hjá þeim. Jónas veltir sér við, og lítur á klukkuna: hún er hálf fjögur. "Ég ætla sko ekki að fara á fætur á þessum óguðlega tíma," hugsaði Jónas og hallar sér aftur. Þá er aftur barið og nú fastar en áður. "Ætlar þú ekki að fara til dyra?" spyr Magga. Svo Jónas drattast framúr og að útidyrunum. Hann opnar og þar stendur maður, greinilega mjög drukkinn. "Góða kvöldið," drafar sá drukkni. "Mætti ég biðja þig um að ýta mér dálítið??" " Nei, farðu til fjandans. Klukkan er hálf fjögur. Ég var sofandi!" segir Jónas og skellir hurðinni aftur. Hann fer upp í rúm og segir Möggu hver þetta var. Magga segir: "Þetta var nú ekki sérlega kurteislegt af þér. Manstu kvöldið þegar bíllinn okkar bilaði í rigningunni og þú þurftir að banka hjá manninum og fá aðstoð við að koma honum í gang aftur? Hvað heldurðu að hefði gerst ef hann hefði sagt þér að fara til fjandans?" "En hann er blindfullur," mótmælir Jónas. "Það skiptir ekki máli," segir Magga. "Hann þarfnast hjálpar og það væri ómannúðlegt að bjóða honum ekki aðstoð." Svo að Jónas neyðist til að klæða sig og fara fram. Hann opnar dyrnar, en þar sem hann sér ekki manninn, þá kallar hann. "Hey, viltu ennþá láta ýta þér?" Og hann heyrir rödd sem drafar "Já takk!" Jónas getur enn ekki komið auga á manninn, svo hann kallar "Nú, hvarertu þá?" Og maðurinn svarar "Ég er hérna í rólunni þinni."

Athugasemdir

[Helga Kristjánsdóttir, 22.5.2015 kl. 14:45]

Ég þurfti þennan lýsandi dæmi um "saklausar"fyllibittur eins og rónana á Arnarhóli; Boga og Örvar.