Föstudagsgrín

Ungt fólk var, af sitthvoru kyni, bjó á sitthvorum bænum í Skagafirði.  Það var stutt á milli bæjanna og eins og gengur og gerist þá var þetta unga fólk að „dragasig saman".  En það var einn galli á gjöf Njarðar, þetta átti að fara leynt en í sveitinni var símkerfi upp á „gamla" mátann eða sveitasíminn eins og við þekkjum sem erum komin um og yfir fertugt.  Til þess að engan grunaði neitt gerðu þau með sér samkomulag, að þegar þau mæltu sér mót til að fara í rúmið þá töluðu þau um það í símann að „TAKA Í SPIL" eða „TAKA SLAG". 

Eitt sinn hringdi strákurinn og stakk upp á því að þau hittust til að taka í spil.  Stelpan sagðist ekki vera í „stuði" og þar með lauk símtalinu.  Hún fór svo eitthvað að dútla en fór svo að hugsa að hún hefði nú verið svolítið fljótfær og hringdi í strákinn og sagði að sér hefði snúist hugur það væri ekkert að því að taka að minnsta kosti einn slag.

„Nei það gengur ekki" sagði þá strákurinn  „Ég var að LEGGJA KAPAL".