Föstudagsgrín

Jónu var boðið í kvöldverð til Sigga sonar síns og herbergisfélaga hans Maríu. Á meðan á máltíðinni stóð tók mamma eftir því hve falleg María var. Eftir því sem leið á kvöldið varð mamma sannfærðar og sannfærðari um að eitthvað væri meira á milli Sigga og Maríu en bara vinskapur.

Siggi áttaði sig á hugsunargangi móður sinnar og sagði; "Mamma, ég veit alveg hvað þú ert að hugsa, en það er ekkert ...á milli okkar Maríu, við erum bara herbergisfélagar."

Viku síðar og eftir mikla leit sagði María við Sigga: "Ég hef verið að leita
að sykurkarinu í marga daga en ég hef ekki séð það síðan mamma þín var hjá okkur. Heldurðu nokkuð að hún hafi tekið það?".

"Ég efa það, en ég skal senda henni tölvupóst og spyrja", sagði Siggi.

"Elsku mamma, ég er ekki að segja að þú hafir tekið sykurkarið þegar þú varst í heimsókn og ég er ekki að segja að þú hafir ekki tekið það. En
staðreyndin er sú að við höfum ekki fundið sykurkarið síðan þú varst hjá okkur í mat."

Kveðja, Siggi

Nokkrum dögum síðar barst Sigga svar frá mömmu.

"Elsku sonur, ég er ekki að segja að þú sért að sofa hjá Maríu og ég er
heldur ekki að segja að þú sofir ekki hjá Maríu. En staðreyndin er sú að ef María svæfi í sínu eigin rúmi, hefði hún fundið sykurkarið."

Kveðja, mamma