VINSTRI VITLEYSAN GAT EKKI FRAMKVÆMT ÞAÐ FREKAR EN ANNAÐ..

Þó ekki nema fyrir það að ríkisstjórn Geirs Haarde, hafði lagt fram drög að því að þetta yrði gert, en "Ríkisstjórn Fólksins" gat ekki með nokkru móti farið þessa leið, vegna þess að þetta var það sem FYRRI ríkisstjórn vildi gera og taldi best fyrir land og þjóð.  Þetta er örugglega ekki eina vitleysan hjá þeim Heilagri Jóhönnu og Gunnarsstaða Móra, sem á eftir að koma upp..............

Dýrkeypt mistök eftir hrun hafi skapað þjóðarvá

Athugasemdir

[Óskar Guðmundsson, 9.10.2013 kl. 08:48]

Stjórnmálaþátttaka Seingríms Hringsnra hefur sannast til að vera eitt það versta sem komið hefur fyrir íslenska þjóð enda í stað þess að "eiga egin skuldir" eins og Sjallar lögðu til var snjóhengjan í raun búin til með einu pennastriki.

Í stað þess að yfirtaka bankana á brunaútsölu og hafa þá fullt vald á skuldum sem og mögulegri niðurfærslu var það vald sett í hendur spákaupmanna sem hafa nú í slendskann almenning í spennitreyju.

[Jóhann Elíasson, 9.10.2013 kl. 09:11]

Og sannaðu til það á fleira eftir að koma upp, sem þetta lið gerði rangt................

[Jóhann Berg Þorbergsson, 9.10.2013 kl. 09:58]

Sæll Jói og takk fyrir síðast. Nú er ég ekki allveg viss um að tímaröðun hjá mér eða ykkur sé rétt. En var það ekki ákveðið á síðustu metrum stjórnar sjálstæðisflokks og samfylkingar sem ákveðið var að rískissjóður okkar ábyrgðist að allar skuldir yrðu greiddar upp í topp? Málið er, eins og flestir vita, að þetta voru ekki ríkisreknir bankar, samt var tekin ákvörðum að tryggja allar skuldir með ríkisábyrgð. Það eitt voru stærstu mistökin, fyrir utað að seðlabankinn, undir stjórn sjálfstæðismanna, lánaði síðasta seðlabúntið í erlendur gjaldeyri til Kaupþings, 270 milljarða. Þegar málin verða skoðuð eftir einhvern x tíma, þá held ég að margt misjafnt eigi eftir að koma upp. Mér finnst það lýsa algjöru virðingarleysi við Steingrím J. og mér liggur við að segja vankunnáttu, að draga hann sem persónu inn í allt slæmt sem gerðist. Svona aðeins til að rifja upp, var það ekki Steingrímur sem varaði hrunstjórnina við því sem kom svo seinna? Dag og nótt, vakin og sofin var hann að reyna að gera stjórnamönnum grein fyrir þessu. Að taka við gjalþrota búi og koma því allavega á þann stað sem við erum núna er vel gert. Það má alltaf deila um aðferðir eða hvaða leið er valin, en eitt vitum við báðir, Það verður að fara einhverja leið. Við höfum nú horft upp á núverandi stjórn nánast aðgerðarlausa frá stofnum, við vitum líka hvað hún setti í forgang og okkur er farið að gruna að loforðin hafi gleymst á klósettinu í Valhöll eða dottið í flórin hjá framsóknarmaddömunni.

Niðurlag.Það er alltaf gaman að kasta skít, sérstaklega í þá sem hafa ekki sömu skoðun og maður sjálfur. Þetta er kallað í fótbolta ,,að fara í manninn ekki boltan'' Þetta virðist vera orðin víðtekin venja á stöðum eins og hér ,,bloggi'' Ég leyfi mér að draga það í efa að menn fari í skítkast í beinni útsendingu. Eitt er gott að hafa í huga, þú kynnist fólki ekki fyrr en þú sérð það hvernig það bregst við hlutum, ekki hvernig það sér hlutina.

Góðar stundir.

[Sigurður M Grétarsson, 9.10.2013 kl. 10:16]

Það er auðvelt að vera vitur eftirá. Það sá engin þennan hagnað fyrir þegar nýju bankarnir voru stofnsettir og þetta hefði alveg eins getað farið í hinn veginn með miklu tjóni fyrir ríkissjóð vegna síns eingnarhlutar.

Þegar verið var að stofnsetja nýju bankana á rústum gömlu bankanna þá voru þeir á núlli enda teknar jafn verðmætar eignir og skuldir út úr þrotabúum gömlu bankanna. Það var ekki hægt að hafa það öðruvísi vegna stjórnarskrárvarins réttar kröfuhafa í þrotabú gömlu bankanna auk alþjóðasamninga sem Ísland er aðili að varðndi rétt kröfuhafa í þrotabúum.

Þess vegna þurfti að leggja nýju bönkunum til eigið fé sem þurfti að lágmarki að vera 16% samkvæmt lögum og einnig einfaldlega þess sem talioð var lágmarks eigin fé banka til að þeir gætu talist traustar fjármálastofnanir. Það þurftu því að leggja nýju bönkunum til eigin fé upp á um 300 milljarða kr. og þá peninga átti ríkissjóður ekki til enda hafði hann farið mjög illa út úr hruninu. Ríkissjóður þurfti því að taka eiginfjárframlag sitt í nýju bankana að láni og greiða vexti af þeim lánum. Það er nokkuð stór hluti af þeim 90 milljörðum sem ríkissjóður greiðir árlega í vexti í dag. Og þar sem verra var. Ef illa færi með rekstur nýju bankanna þá gætu þessir 300 milljarðar orðið tapað fé sem hefði all verulega aukið líkurnar á gjaldþroti íslenska ríkisins.

Og þar var ekkert ólíkleg niðurstað. Á þessum tíma var krísan í okkar helstu viðskiptalöndum í Evrópu að byrja og ekki séð fyrir hversu djúp hún yrði. Hefði hún orðið verri en hún varð þá hefði það haft mjög slæmar afleiðingar fyrir okkar helsut útflutningsatvinnuvegi og atvinnuvegi tengda þeim og þar með haft slæmar afleiðingar fyrir íslensku bankana.

Þess vegna var farin sú leið að leita af öðrum fjárfestum til að kaupa hlut í bönkunum og minnka þar með áhættu ríkissjóðs. Það vissu það allir að með því fengi ríkissjóður minni tekjur ef vel tækist til en á móti væri tapið minna ef illa tælist til. Ekki fundust viljugir fjárfestar sem sýnir hvert áhættumat markaðarins var á þessum fjárfestingum í íslensku bönkunum. Þá var brugðið á það ráð að þvinga kröfuhafana til að breyta kröfum sínum í tvo bankana í eignarhluti í þeim.

Nú tókst mun betur til að lágmarka tapið að hruninu hér á landi og snúa vörn í sókn þökk sé seinustu ríkisstjórn. Þar með hefur hagnaðurinn af bönkunum orðið meiri en menn áttu vom á þegar farið var af stað með fjármögnum á þeim. Þess vegna hafa þeir hagnast vel sem fjármögnuðu þá bæði þeir sem gerðu það viljandi og þeir sem voru þvingaðir til þess. En þetta hefði alveg getað farið á hinn veginn.

En svo má líka benda á það að þessi hagnaður er enn í dag bara bókhaldslegur hagnaður. Hann verður ekki að raunverulegum hagnaði fyrr en hann er leystur út. Þó góður hagnaður hafi verið á bönkunum seinustu ár þá getur hann hæglega breyst í taprekstur á næstu árum sem gerir þá líka erfitt um vik að selja eignarhlut í þeim enda hann þá að rýrna með hverju ári sem um taprekstur er að ræða.

En eitt er alveg á hreinu. Staða ríkissjóðs þegar nýju bankarnir voru stofnaðir var ekki þannig að skynsamlegt væri að taka meiri áhættu en nauðsynlegt var til að reisa efnahag landsins við. Því var það einfaldlega skynsamlegt að leita allra ráða til að lágmarka áhættu ríkissjóðs þó í því fælist minni hagnaðarvon ef vel gengi. Einnig má bena á það að á móti þeim hagnaði sem ríkissjóður hefði fengið ef hann hefði tekið þessa áhættu þá hefði ríkissjóður þurft að greiða umtalsverðar upphæðir í vexti af þeim lánum sem hann hefði þurft að taka til að fjármagna þá eiginfjármögnun Arion banka og Íslandsbanka sem kröfuhafarnir voru þvingaðir til að gera. Þessar hagnaðartölur sem þarna eru nefndar hefðu því ekki orðið heinn hagnaður.

En lykilatriðið er þó þetta. Það er alltaf auðvelt að vera vitur eftirá.

[Jóhann Elíasson, 9.10.2013 kl. 11:09]

Jóhann, ég var ekki að segja að Gunnarsstaða Móri hafi verið ábyrgur fyrir hruninu en hann var vissulega ábyrgur fyrir þeim aðgerðum sem "Ríkisstjórn Fólksins" stóð fyrir eftir að þau komust til valda á því er enginn vafi.  Nú skaltu aðeins fara varlega nafni, þegar þú talar um að núverandi stjórn hafi verið að mestu aðgerðarlaus frá stofnun, mér er kunnugt um að mikil vinna hefur farið fram en sá er munurinn að "Ríkisstjórn Fólksins" hóf störf í febrúar og gat tekið til starfa strax og nýtti þann tíma til að vinna eins mikið ógagn og hægt var en sem betur fer vannst henni ekki tími til að valda meiri skaða en þegar er orðinn.  En núverandi stjórn tók til starfa í júní, þegar þingið er í sumarfríi (en það tókst að fá nokkra þingdaga og þá bara til að koma því allra nauðsynlegasta frá), starfsmenn ráðuneytanna voru í lögbundnu sumarleyfi og bókstaflega allt þjóðfélagið er í dvala á þessum tímal.

Sigurður, að tala um að það sé auðvelt að vera vitur eftir á segir nokkuð til um hversu "stropaður" þú ert.  Það er til nokkuð sem heitir "Risk Management" og þar er hreinlega metið hvort hinn og þessi gjörningur borgi sig eða ekki.  Vogunarsjóðirnir komust að því að áhættan við þessa fjárfestingu væri ekki það mikil að ráðist var í hana.  Ég vissi að ríkisstjórn Geirs Haarde hafði látið fara fram mat á þessu og fékkst sama niðurstaða en eins og áður sagði þá fóru Flugfreyjan og Jarðfræðingurinn aðra leið ekki vegna þess að þau voru vitur eftirá heldur vegna þrjósku og mér liggur við að segja heimsku.  Það er staðreynd að ef kröfurnar á föllnu bankana hefðu verið keyptar á 47 - 49% af nafnverði og allt á lánum hefði fjárfestingin komið út réttu megin við núllið en þegar verið var komið niður í 5-6% af nafnvirði var ljóst að eftir einhverju var að slægjast. Ekki sé ég með nokkru móti að "Ríkisstjórn Fólksins" hafi gert mikið til þess að MINNKA skaðann af hruninu. Þau reyndu að ÞVINGA Ices(L)ave-samninginn upp á þjóðina, sem hefði þýtt gjaldþrot, atvinnuleysið nálgaðist tölur hjá ESB ríkjunum, fólksflótti var alveg gífurlegur, þau skildu við heilbrigðiskerfið algjörlega í rúst, þau stöðvuðu framkvæmdir á vegum hins opinbera að mestu, þau sköpuðu atvinnulífinu þau skilyrði að fjárfestingar voru nær engar, starfsfólki í ráðuneytunum fjölgaði á meðan niðurskurður var í heilbrigðis- og félagsgeiranum og svona mætti lengi telja.  Þú þarft nú ekki að segja mér muninn á bókhaldslegum og raunverulegum hagnaði, en ég þakka samt viðleitnina.

[Halldór Björgvin Jóhannsson, 9.10.2013 kl. 11:51]

Það er auðvelt að vera vitur eftirá.

Ég verð nú að segja að það er grátbroslegt að sjá þessa línu koma úr ranni vinstrimanna miðað við það hversu erfitt var að vera vitur eftir á þegar seinasta ríkisstjórn var við stjórnvölinn og var að úthúða ríkisstjórnum þar á undan.

[Sigurður M Grétarsson, 9.10.2013 kl. 20:25]

Jónann. Það var alla tíð vitað að þessar fjárfestingar í bönkunum væru mjög áhættusamar. Vissulega höfðu menn vonir til þess að það væru meiri líkur á að þetta gengi vel og að arður ríkissjóðs af eignarhlut sínum í bönkunum yrði meiri en vextirnir af lánunum sem ríkissjóður þyrfti að taka til að fjármagna kaupin á þessum eignarhlutum. En það var líka alla tíð vitað að þetta gat farið illa og að þessir eignarhlutir yrðu jafnvel verðlausir ef nýju bankarnir færu líka á hausinn. Vegna fjárhagsstöðu ríkissjóðs var því tekin ákvörðun um að færa hluta þeirrar áhættu yfir á kröfuhafana. Reyndar var hugsunin bak við það líka sú að með því væri það orðinn hagur kröfuhafanna að vel gengi að reisa efnahag Íslands við.

Fullyrðingar þínar um að fyrri ríkisstjórn hafi bara gert ógagn eru þín orð en staðreyndirnar segja annað. Það hefur nánast tekist að eyða 216 milljarða ríkissjóðshalla sem ríkisstjórnin tók við ásamt því að minnka verulega atvinnuleysi öfugt við það sem gerist í nágrannalöndum okkar og ná verðbólgu verulega niður. Núverandi ríkisstjórn er hins vegar þegar komin í skemmdarverk á efnahag landsins með því að afsala ríkissóði tekjum frá breiðustu bökum landsins og blása af fjárfestingaáætlun sem annars hefði minnkað atvinnuleysi enn meira og skapað aukin hagvöxt. Núverandi ríkisstjórn er það versta sem við gátum fengið.

Það var engin að reyna að þvinga kostnaði vegna Icesave að óþörfu upp á þjóðina. Það fólst griðarleg áhætta í því að láta málið fara fyrir dóm og það var fyrir heppni sem við unnum það. Það atriði sem mesta áhættan var í náðum við að fá vísað frá dómi á tækniatriði vegna mistaka ESA í málshöfðuninni. Þetta var ekki fyrirséð þegar reynt var að semja um málið. Bæði þeir sem vildu leysa málið með samningum og þeir sem ekki vildu gera það voru að reyna að lágkarka tjón Íslands af þessu máli en höfðu bara mismunandi sannfæringu um það hvernig það væri best gert. Meirihluti kjósenda ákvað að fara í rúllettu með það mál og sem betur fer fengum við vinning. En það hefði hæglega getað farið á hinn vegin.

Það sýnir best hersu mikið þú ert úti á túni í þessu málio þegar þú ert að blanda verðmltum skuldabréfa gömlu bankana við þá aðferð sem valin var til að fjármagna endurreysn nýju bankana. Það kemur því máli bara nákvæmlega ekkert við. Þeir sem keyptu þau skuldabréf eiga alveg sömu kröfu í þrotabú þeirra og þeir sem áður keyptu sams konar bréf fullu verði.

Aðalatriðið er þó það að með þessu var verið að lágmarka áhættu ríkissjóðs og það af gefnu tilefni. En það er með þetta eins og í mörgu öðru að ef menn taka minni áhættu þá afsala menn sé í leiðini möguleika á hagnaði ef vel gengur samhliða því að lágmarka tapið ef illa gengur.

[Jói (IP-tala skráð) 9.10.2013 kl. 20:52]

Hvaða vitleysa er þetta, hrunið varð út af frjálshyggjunni og hægri mönnunum sem stóðu á bak við bankanna. Þið þykist vera góðir í fjármálum en ég man ekki betur en að ykkar aðferð mistókst með hræðilegum afleiðingum.

[Sigurður M Grétarsson, 9.10.2013 kl. 21:48]

Smá hugleiðing frá Arnari Guðmundssyni varðandi sölu hlutabréfa í Arion banka og Íslandsbanka til kröfuhafa í þrotabú þeirra.

"Sú staða kröfuhafanna í þrotabú Glitnis og Kaupþings að sitja upp með allar þessar krónueignir í höftum í stað þess að eiga skuldabréf á nýja ríkisbanka (eins og í tilfelli Landsbankans) er sjálf gullgæsin sem á að verpa hundruðum milljarða í þágu skuldsettra heimila. Eða svo litið sé ögn raunsærra á málið þá eru nokkrar líkur á að mat kröfuhafanna á raunvirði krónueigna sinna sé annað og lægra en virði eignanna í höndum íslenskra aðila sem getur verið liður í lausn snjóhengjunnar. Er ekki líka skuldabréf nýja Landsbankans stór hluti af "snjóhengjunni"? Hefðu kröfuhafar ekki tekið bankana værum við væntanlega með þrjú slík hangandi yfir en ekki bara eitt, eða hvað?"