Föstudagsgrín

Ungur strákur, sem hafði það orð á sér að hann væri mikill viðskiptamaður og eldklár á öllum sviðum viðskipta, var ráðinn sem sumarafleysingamaður í afgreiðslu í Kaupfélag úti á landi.  Þetta var alvöru Kaupfélag þar sem allt var til og þá meina ég ALLT.

Kaupfélagsstjóranum leist vel á unga manninn þrátt fyrir ungan aldur og reynsluleysi, en hann hafði sína efasemdir og fór þar af leiðandi í verslunina til stráksins, um kvöldið eftir fyrsta daginn,  til að vita hvernig hefði gengið fyrsta daginn.

Hann spurði strákinn hve marga viðskiptavini hann hefði fengið fyrsta daginn.“Bara einn” sagði stráksi.  Þetta fannst nú Kaupfélagsstjóranum ekki merkilegt og var nú ekki laust við að hann fengi “bakþanka” en hann spurði strákinn hvað hann hefði nú selt, þessum eina viðskiptavini mikið.“Fimm milljónir eitthundrað nítíu og þrjú þúsund níu hundruð þrjátíu og sjö” svaraði strákurinn.“Hvað seldirðu honum eiginlega”?  Spurði Kaupfélagsstjórinn alveg hissa.“Jú sjáðu til” sagði strákurinn, “fyrst seldi ég honum lítinn öngul, síðan seldi ég honum miðlungsstóran  öngul, þá stóran öngul, svo veiðistöng þá spurði ég hann hvar hann ætlaði að veiða.  Hann sagðist ætla að veiða í vatni uppi á heiði og þá sagði ég honum að hann þyrfti bát og seldi honum plastbát með 40. Ha utanborðsmótor.  Þá sagði maðurinn að hann gæti nú aldrei flutt bátinn á “Bjöllunni” sinni svo ég fór með hann í véladeildina og seldi honum nýjan Land-Róver”.  Nú var andlitið hálfdottið af Kaupfélagsstjóranum og hann sagði: “Maðurinn kemur hér inn til að kaupa einn lítinn öngul og veiðistöng og þú selur honum bæði bát og bíl”!“Nei, nei”, sagði strákurinn.  “Hann kom hingað til þess að kaupa dömubindi fyrir konuna sína og ég spurði hann að því að fyrst helgin væri hvort eð er ónýt, hvort ekki væri tilvalið fyrir hann að skella sér bara í veiði”!