ÓYGGJANDI SANNANIR FYRIR ÞVÍ AÐ NASISTAR VORU ÞEIR SEM KOMU ESB Á FÓT OG AÐ SAMBANDIÐ STARFAR Í ÞEIRRA ANDA ENN ÞANN DAG Í DAG.

Alla tíð hefur það verið afskaplega mikið feimnismál hjá Evrópusinnum að þátttaka nasista í stofnun og rekstri ESB sé nefnd og aðkoma Nasista að ESB virðist vera eitthvað mikið feimnimál og ekki má skoða söguna eins og hún kemur fyrir.  Það skal tekið fram að allt sem kemur fram hér á eftir er unnið upp úr bókinni „Indisputable Evidence Proving the EU Was Created by Nazis“ eftir Jack King, útgefin árið 2019.  Farið er yfir nokkur mikilvæg atriði í sögu Evrópu í tímaröð:

1936 Allt frá byrjun þess að nasistaflokkurinn komst til valda var það markmið Adolfs Hitlers að sameina Evrópu í eitt ríki og voru Bandaríki Norður Ameríku fyrirmyndin.  Árið 1936 skipaði Hitler, Joachim von Ribbentropp sendiherra í Bretlandi með það sérstaka verkefni að semja um Enskt-Þýskt bandalag umsameiginlegt markmið að byggja upp „United States of Europe“, sem yrði með höfuðstöðvar í Þýskalandi.  Þegar þessi áform gengu ekki eftir, ræddi Ribbentrop við leiðtoga Japan og Ítalíu um að þessi þrjú lönd (Þýskaland, Japan og Ítalía) skiptu Breska heimsveldinu á milli sín.  Þetta var upphafið að ÖXULVELDUNUM.

1939 Walter Funk, sem hafði gengið í Nasistaflokkkinn árið 1931, var tilnefnur bankastjóri BIS (Bank for International Settlements, sem varð Seðlabanki Seðlabankanna og varð ein helsta “þvottastöð“ Nasista fyrir stolið gull og listaverk í seinni heimsstyrjöldinni) einnig var hann tilnefndur sem stjórnarformaður The Reichbank.  Walter Funk var þegar orðinn Fjármála- og Efnahagsráðherra í Nasistastjórn Hitlers.  Þetta ár kom til skjalanna maður að nafni Walter Hallstein.  Árið 1942 vann Walter Hallstein áætlun fyrir Hitler, sem innihélt áætlun um sameiningu Evrópu, undir stjórn Þýskalands og þar var fyrsta heimildin um SAMEIGINLEGAN GJALDMIÐIL FYRIR EVRÓPURÍKIN.  Þessari áætlun hefur verið fylgt upp á punkt og prik allt til dagsins í dag nema eitthvað hefur skolast til þetta með sameiginlega gjaldmiðilinn því evran var ekki tekin í gagnið fyrr en árið 2002.  Til marks um það hversu gríðarlega mikilvægur Walter Hallstein, var fyrir undirbúning og stofnun ESB skal þess getið að hann var aðalsprautan á bakvið „Rómarsáttmálans“ árið 1957.  Ekki finnast neinar heimildir um það að hann hafi hlotið nokkra refsingu fyrir störf sín í þágu Nasista í seinni heimsstyrjöldinni.  Og Walter Funk þótti of mikilvægur fyrir endurreisn Þýskalands eftir stríðið og fékk 20 ára fangelsisdóm en afplánaði einungis fimm ára fangelsisdóm fyrir stríðsglæpi í Nürnberg réttarhöldunum.  Ýmsir sagnfræðingar hafa viljað meina að Nürnberg réttarhöldin hafi verið mestu sýndarréttahöld allra tíma.

1942 Er haft eftir Walter Funk „HVORT SEM ÞJÓÐVERJAR VINNA STRÍÐIÐ EÐA EKKI, MUN ÞÝSKALAND STJÓRNA EVRÓPU“.

1943 21 mars lagði, Joachim von Ribbentrop Utanríkisráðherra í ríkisstjórn Hitlers, fram tillögu um sameinaða Evrópu og studdist þar við tillögur Walters Hallsteins.  Í júní þetta sama ár var búið að útfæra og samhæfa tillögur Hallsteins og Ribbentorps.  Á þessum tímum höfðu áhyggjur Nasista vegna uppgangs Sovétríkjanna aukist til mikilla muna og töldu þeir að sameining Evrópu væri það svar sem væri sterkast (og voru Ameríkanar alveg á sama máli).  Þar af leiðandi fengu tillögur Ribbentorps og Hallsteins mun meiri athygli og fengu þar af leiðandi snögga og „góða“ afgreiðslu.  SS foringinn Gustaw Schlotterer, sem var ráðherra í Hinu Keisaralega ráðuneyti Efnahags- og Viðskiptamála lagði til sameiginlega efnahagsstefnu aðildarríkja sameinaðrar Evrópu og einnig var hann sá sem „hannaði“  Evrópubankann.  Þetta sama ár var haldinn fundur í Mílanó, að undirlagi Altiero Spinelli fyrrum kommúnista, þar sem stofnað var Samband Evrópuríkja.  Aðalbygging höfuðstöðva ESB í Brüssel hlaut nafn hans.  Á þessum fundi var einnig talað um sameiginlegan her Evrópu.  Eins og allir aðrir feður ESB fannst honum það algjör fásinna að almennir íbúar Evrópu hefðu nokkuð um það að segja um hvað ESB gerði enda er ekki nokkur maður í framkvæmdastjórninni kosinnn heldur tilnefndur og skipaður af aðildarríkjunum.

1951 Stofnun Kola – og Stálsambandsins (forveri ESB)  Þann 18 apríl 1951 var svokallað „Parísarsamkomulag“ undirritað og upp ú því samkomulagi var Kola- og Stálsambandið stofnað í desember sama ár.  Að Kola- og Stálsambandinu stóðu sex ríki Vestur Þýskaland, Frakkland, Ítalía og Benelux-löndin (Belgía, Holland og Luxemburg). Um leið og Kola – og Stálsambandið hafði verið stofnað var stungið upp á að Evrópa kæmi sér upp sameiginlegum her, þannig að hugmyndin um Evrópuher er langt frá því að vera ný af nálinni.  Árið 1989, þegar ESB undirbjó það að koma evrunni í gagnið, viðurkenndi Jelle Zijlstra fyrrverandi forsætisráðherra Hollands og stjórnarformaður BIS að Kola – og Stálsambandið hafi verið „ pólitísk tilraun“ sem Þjóðverjar hefðu litið á sem „regnhlífarsamtök“ fyrir kola og stálframleiðslu sína.  Það sem vekur sérstaklega athygli er það að Bretland var ekki á meðal þeirra sem tóku þátt í Kola – og Stálsambandinu.  1950, þegar fyrstu plönin um sambandið voru kynnt, gerði Breska ríkisstjórnin það alveg kristalstært að Bretar hefðu ekki áhuga.  Því hefur löngum verið haldið fram af Evrópusinnum að Winston Churchill hafi verið mikill Evrópusinni og verið því mjög fylgjandi að Bretland gengi inn í ESB.  Þetta er alls ekki raunin því hann á að hafa sagt; „Ef ég ætti að velja á milli Evrópusambandsins og þess að sigla á bátsskel út á opið haf, myndi ég velja opna hafið“.  Pressan á Breta að ganga til liðs við ESB kom frá Bandaríkjunum. Árið 1961 sagði Bandaríski forsetinn John F. Kennedy við Harold Macmillan þáverandi forsætisráðherra Bretlands að „Hvíta Húsið“ myndi einungis styðja Breta áfram, ef þeir myndu sækja um aðild að „Sameiginlegum markaði Evrópu“ (Sem var EFTA og var litið á það sem fordyri ESB) og viðurkenna að hið opinbera markmið Sambandsins þess, væri „pólitísk sameining álfunnar“ – þar er kominn hinn frægi draumur Hitlers um sameinaða Evrópu.  Og aftur árið 1966 ítrekaði forseti Bandaríkjanna Lyndon B. Johnson að Bretar ættu að ganga til liðs við Sameiginlegan markað Evrópu.  Ákvörðun var tekin  í Utanríkisráðuneyti Bretlands að sambandið við Bandaríkin yrði það slæmt ef Bretland myndi ekki sækja um aðild að Sameiginlega markaðnum (EFTA) og með mikilli leynd, var Bretland orðið aðili að „EFTA“ án þess að almenningur fengi nokkru um það ráðið. Það var svo árið 1973, sem Bretland sótti um aðild að ESB og enn einu sinni var ekki um neina þjóðaratkvæðagreiðslu að ræða heldur skrifaði Edward Heath, þáverandi forsætisráðherra Bretlands, undir umsóknina.  Því er haldið fram að Heath hafi ekki haft heimild til að gera þetta, því að þessi gjörningur hafi brotið all freklega á stjórnarskrá Bretlands.  En það hefur komið fram að Edward Heath hafi fengið greidd 35.000 Sterlingspund skattfrjáls fyrir svikin.  Árið 2016 voru Bretar búnir að fá nóg af „lýðræðisskortinum“ og „miðstýringartilburðum“  ESB og það ár fór fram þjóðaratkvæðagreiðsla um það hvort Bretland ætti að yfirgefa ESB.  Í þjóðaratkvæðagreiðslunni var samþykkt að Bretland gengi út úr ESB það hefur almennt verið kallað BREXIT.  Nú árið 2019 hefur Bretum ekki enn tekist að yfirgefa ESB, getur verið að textabrot hljómsveitarinnar Eagles, í laginu „Hotel California“ eigi við í sambandi við ESB „YOU CAN CHECK OUT ANY TIME YOU LIKE BUT YOU CAN NEVER LEAVE“.  Það verður auðveldlega dregin sú ályktun að Bretar hafi verið þvingaðir til að ganga í ESB og þegar reynt er að leiðrétta það er mönnum gert eins erfitt fyrir og hægt er.  Vegna þess hversu Bretar hafa greitt mikið til sambandsins, eru þeir mjög mjög mikilvægir fyrir ESB og er talið að afleiðingarnar af BREXIT verði mun alvarlegri fyrir ESB heldur en Breta og jafnvel gæti útganga Breta verið upphafið að falli ESB.

1982 Var Helmut Kohl kjörinn kanslari Vestur Þýskalands.  Kohl var of ungur til að taka þátt í seinni heimsstyrjöldinni en það eru til heimildir fyrir því að hann var meðlimur í Hitlersæskunni og þrátt fyrir að hann hafi ávallt neitað því var hann mjög hallur undir málstað nasista og var mög fylgjandi sameiningu Evrópu að forskrift nasista.

2009 Lissabon-sáttmálinn tekur gildi.  Þar voru tekin af öll tvímæli um það að almenningur í Evrópu gæti kosið forseta framkvæmdastjórnar ESB eða aðra framkvæmdastjóra framkvæmdastjórnar ESB. Í framtíðinni yrði það framkvæmdastjórn ESB sem sæi um þær tilnefningar.  Þetta er dæmi um að lýðræðiást ESB var alltaf að minnka og miðstýringin að aukast.

Aðeins var stiklað á stóru í þessari úttekt, en nánari umfjöllun er í meðfylgjandi skjali með þessari færslu ef menn hafa áhuga á að kynna sér málin nánar.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Saga ESB

Athugasemdir

[Gústaf Adolf Skúlason, 29.8.2019 kl. 14:05]

Kærar þakkir Jóhann Elíasson fyrir þessar greinargóðu upplýsingar sem ég held að margir gera sér ekki grein fyrir. Ég las einu sinni skýrslu frá þýzkum iðnrekendum sem héldu fund fyrir stríðslok undir heitinu: "Hvernig förum við að því að vinna friðinn ef við töpum stríðinu?" Hugmyndir um sameiningu Evrópu voru ræddar þar og niðurstaðan ef ég man rétt var að Þjóðverjar yrðu að fá með fleiri þjóðir í Evrópu í bandalag til þess að ná fram markmiðum sínum. Afar áhugavert að lesa um fjármálin og Seðlabanka seðlabankanna...ég kannast við margt af þessu. Bestu þakkir og vona að rit þitt nái góðri útbreiðslu.

[Jóhann Elíasson, 29.8.2019 kl. 15:06]

Þakka þér fyrir Gústaf.  Ég hélt mig við þau rit sem ég gaf upp svo ekki er hægt að segja að þarna sé um að ræða samsæriskenningar frá mér, sem ég er nokkuð viss um að einhverjir INNLIMUNARSINNAR, vilja reyna að klína á mig.  Þá held ég að VIÐREISNARFÓLK hefði gott af því að lesa þessa samantekt....