STJÓRNARSKRÁIN ER BROTIN ÍTREKAÐ - ÞRÁTT FYRIR AÐ ÞINGMENN HAFI SVARIÐ ÞESS EIÐ AÐ VIRÐA HANA - ÞAÐ ERU ENGIN VIÐURLÖG VIÐ ÞESSUM BROTUM, ER EKKI NEIN LEIÐ AÐ VIRKJA LANDRÁÐAKAFLANN TIL AÐ ÞESSU HÁTTALAGI LINNI???

Og hvenær vað þetta fyrirbæri til, sem heitir þingsályktunartillaga og hvernig? Það er alveg stórmerkilegt að enginn skuli hafa haft orð á þessu fyrr.  Í stjórnarskrá landsins er hvergi nokkurs staðar minnst á "þingsályktunartillögu" enda get ég ekki betur séð en að þarna sé um að ræða nokkuð sem er alveg KOLÓLÖGLEGT.  Fyrir það fyrsta gengur þingsályktunartillaga ÞVERT Á ÞRÍSKIPTINGU VALDSINS,sem stjórnarskrá landsins byggir á.  SAMKVÆMT STJÓRNARSKRÁNNI Á EKKERT EITT VALD AÐ GETA TEKIÐ ÁKVARÐANIR FYRIR ÞJÓÐINA, ÞESS VEGNA HÖFUM VIÐ ÞRÍSKIPTINGU VALDSINS OG FORSETANN YFIR ÖLLU "KLABBINU" NEMA DÓMSVALDINU.  ÞAÐ ÆTTI  LÖGFRÆÐINGUR AÐ FARA YFIR ÞESSI MÁL.  Svo er nokkuð merkilegt að fara yfir það að ÞINGSÁLYKTUNARTILLÖGUM hefur alltaf verið beitt, þegar á að "keyra" mál í gegnum þingið, sem vitað er að eru umdeild og reiknað með að meirihluti þjóðarinnar sé andvígur en einhverra hluta vegna, er með meirihluta í þinginu samanber umsóknina í ESB á sínum tíma og orkupakka þrjú núna og svo á að bíta höfuðið af skömminni og ÞVINGA Í GEGN SAMEININGU SVEITARFÉLAGA MEÐ ÞINGSÁLYKTUNARTILLÖGU.  Ég hef skoðað þetta lauslega og við þá skoðun kom í ljós að það voru samþykkt lög um þingsköp Alþingis ( lög 55/1991) og þar sá ég að í grein 45 er fjallað um þingsályktunartillögur.  Að mínu áliti brjóta þessi lög í bága við stjórnarskrá Íslands.  Ég veit ekki betur en að það sé SKYLDA þingmanna að sjá til þess að ÖLL LÖG SEM ERU SETT STANDIST STJÓRNARSKRÁNA. Í ÞESSU TILFELLI STÓÐU ÞINGMENN SIG EKKI Í STYKKINU ÁSAMT MÖRGUM ÖÐRUM TILFELLUM.

Allt frá okkar fyrstu árum í skóla hefur okkur verið sagt að hin svokallaða þrískipting ríkisvaldsins sé grundvöllurinn að stjórnskipun lýðveldisins Íslands.  Eins og allir vita skiptist valdið í: LÖGGJAFARVALD, FRAMKVÆMDAVALD og DÓMSVALD.

En eftir að stöðuveitingar ráðherra komust í hámæli, þá fór ég nú að skoða þessa þrískiptingu ríkisvaldsins betur og miðað við þá skoðun þá komst ég að því að skilin þarna á milli eru orðin afskaplega óskýr og sum staðar eru þau bara alveg horfin, hafi þau einhvern tíma verið til staðar.

LÖGGJAFARVALD er samkvæmt stjórnarskránni í höndum Alþingis og forseta.  Alþingismenn og konur fá umboð sitt frá þjóðinni, til fjögurra ára í senn, þeirra hlutverk er að setja lög sem þjóðin á að fara eftir og forseti veitir þessum lögum samþykki sitt. 

FRAMKVÆMDAVALD er ráðherra viðkomandi málaflokks og staðfestir forsetinn skipan viðkomandi ráðherra.  Viðkomandi ráðherra á að sjá um framkvæmd þeirra laga sem Alþingi setur.

DÓMSVALD er í höndum dómara.

Þannig er þrískiptingu ríkisvaldsins háttað þessum ÞREMUR þáttum á að halda algjörlega aðskildum til að tryggja sem best lýðræði og réttláta meðferð þegna landsins gegn hinu opinbera.

En eitthvað virðist þetta hafa skolast til á undanförnum árum og jafnvel áratugum og hægt er með nokkuð góðri samvisku að fullyrða það að þrískipting ríkisvaldsins hafi aldrei að fullu verið til framkvæmdar hér á landi.  Þessa fullyrðingu verður að skoða nánar og mun ég gera tilraun til þess hér á eftir.

Við skulum byrja á því að skoða LÖGGJAFARVALDIÐ:  Á Alþingi sitja 63 fulltrúar kjörnir af þjóðinni, það er óumdeilt, en af þessum 63 þingmönnum eru 11 ráðherrar,  Þarna er strax komin skörun.   Það er þannig að þegar kjörnir þingmenn, verða tilnefndir sem ráðherrar, þá eiga þeir að segja af sér þingmennsku og kalla inn varamenn sína.   Það er svo tilhögunin á Alþingi, að svokölluð ráðherrafrumvörp njóta forgangs í störfum þingsins, en þetta þýðir að þau frumvörp sem eru borin upp af ráðherra hafa forgang framyfir svokölluð þingmannafrumvörp.  Ég tel að þarna sé um að ræða brot á stjórnarskránni.  Samkvæmt þrískiptingu ríkisvaldsins eiga ráðherrar ekki að hafa atkvæðisrétt á Alþingi og spurning hvort þeir eigi yfirhöfuð nokkuð að eiga sæti þar.   Það er spurning hvort störf Alþingis yrðu ekki bara “skilvirkari” ef ráðherrar myndu bara mæta einu sinni í viku eða sjaldnar í fyrirspurnartíma niður á þing?  Það er erfitt að skrifa nokkuð sérstaklega um FRAMKVÆMDAVALDIÐ vegna þess að þessi grein fjallar um það hvernig það hefur smám saman verið að “taka yfir” LÖGGJAFARVALDIÐ og DÓMSVALDIÐ.  Það verður ekki um það deilt að FRAMKVÆMDAVALDIÐ er alltaf að verða fyrirferðarmeira í stjórnsýslu okkar Íslendinga.  Þá er eftir að fara yfir DÓMSVALDIÐ.  Ekki hefur það orðið útundan í þessari þróun.  DÓMSVALDIÐ á samkvæmt stjórnarskránni að standa alveg sjálfstætt.  En er það alveg sjálfstætt?  Ég verð að viðurkenna vankunnáttu mína þar en ég veit ekki hvenær ráðherra byrjaði að skipa dómara, en í stjórnarskránni stendur í 59 grein “Skipun dómsvaldsins verður eigi ákveðin nema með lögum” (Tilvitnun líkur, leturbreytingar eru mínar), þá er það skilningur minn, samkvæmt þessu,að ráðherra eigi EKKI að skipa dómara og er þá ekki með góðu móti hægt að segja að stjórnarskráin hafi verið brotin í  mörg ár eða jafnvel áratugi?  Ekki einvörðungu hefur framkvæmdavaldið seilst til áhrifa í löggjafarvaldinu heldur er það einnig komið með puttana í dómsvaldið (sbr. Það að flestir dómarar, bæði í Héraðsdómi og Hæstarétti, eru orðnir pólitískt skipaðir) og ALLIR MUNA EFTIR „FARSANUM“ Í SAMBANDI VIÐ SKIPUN DÓMARA Í LANDSRÉTT.  En í því máli tel ég að hafi verið gerð AFDRIFARÍK MISTÖK.  Í dómi mannréttindadómstóls Evrópu kom fram að ALLIR DÓMARAR LANDSRÉTTAR VÆRU ÓLÖGLEGA SKIPAÐIR, EKKI BARA FJÓRIR, VEGNA ÞESS AÐ ALÞINGI HAFI EKKI STAÐIÐ RÉTT AÐ SKIPAN ÞEIRRA. ALÞINGI ÁTTI AÐ KJÓSA UM HVERN OG EINN ÞEIRRA Í STAÐ ÞESS AÐ KJÓSA UM ALLAN HÓPINN Í EINU.  þá kom einnig fram ádeila á FORSETA LÝÐVELDISINS fyrir hans afgreiðslu á málinu.  En minnsta ádeilan var á störf Dómsmálaráðherra, sem samt var sú eina í þessu máli, sem var „látin“ sæta ábyrgð.

 Það er mín skoðun að stjórnarskráin, sem slík sé mjög gott plagg og hefur hún þolað mjög vel tímans tönn en aftur á móti hef ég meiri áhyggjur af þeim sem eru á Alþingi og eiga að sjá til þess að það sé unnið í samræmi við stjórnarskrána m.a á að gæta þess að lög sem eru sett séu í samræmi við stjórnarskrána á því vill nú vera misbrestur.  Það er tími til kominn að stjórnarskráin verði virt og fyrsta skrefið í þá átt er að „MOKA“ RÁÐHERRUNUM út af Alþingi enda eiga þeir alls ekki heima þar.  Að sjálfsögðu yrðu kallaðir til varamenn, þegar fólk verður ráðherrar til þess að raska ekki „jafnvæginu á þingi“, það verður að virða úrslit kosninga.   Sem dæmi má geta þess að það getur ekki verið eðlilegt að ráðherrarnir sitji heilu og hálfu dagana niðri á Alþingi og „bori bara í nefið á sér“.  Maður hefði haldið að það væri full vinna að stjórna landinu í það minnsta er ekki mjög trúverðugt að menn og konur geti bara gert þetta með annarri hendinni.   Það er ekki skrítið að hver ráðherra skuli hafa minnst tvo aðstoðarmenn, því ráðherrann þarf að eiða tímanum niðri á þingi, þar sem hann á EKKERT ERINDI.  Svo eru þingmenn orðnir alt of margir.  Með því að henda ráðherrunum út úr Alþingishúsinu, væri stigið fyrsta skrefið í því að FÆKKA alþingismönnum, en þar væri einungis komið FYRSTA skrefið af mörgum.  Alþingismenn þurfa alls ekki að vera fleiri en 40 – 45, það sem þarf að gera er að störf Alþingis verði gerð markvissari og einfaldari.  Þegar sjónvarpað er frá þingfundi (nema „Eldhúsdagsumræðu“ hvers vegna hún hefur fengið þetta nafn er mér algjörlega hulin ráðgáta), er þingsalur yfirleitt hálftómur.  Þetta vekur þá spurningu hvort ekki væri hagstæðara að hafa þingfundi tvisvar í viku og þar af yrði annar dagurinn þar sem ráðherra tækju þátt og svöruðu fyrir embættisfærslur sínar.  Þrír dagar yrðu svo teknir í nefndastörf og önnur störf þingsins.  Áður en fólk fer að tala um að það vanti nýja stjórnarskrá er lágmark að sú stjórnarskrá sem er nú þegar til staðar sé virt.  Það hefur verið alveg með ólíkindum að horfa upp á starfsemi þingsins og oft hefur það hvarflað að manni að þingið sé með öllu stjórnlaust, ég er alveg viss um að það væri búið að reka forseta þingsins fyrir stjórnleysi og handvömm ef hann væri að vinna í einkageiranum.

En stærsta stjórnarskrárbrotið var framið þegar EES samningurinn var samþykktur, sé sá samningur skoðaður eru mörg dæmi um valdaframsal til erlends stjórnvalds (ESB og stofnanir þess í Brüssel).  Þetta er svo augljóst að það er mesta furða að þessi samningur skuli hafa farið í gegnum þingið á sínum tíma og það er enn furðulegra að þáverandi forseti skyldi skrifa undir lögin um EES samninginn þrátt fyrir að metfjöldi undirskrifta um að hafna samningnum hafi borist.  Þannig má með einhverjum rökum halda því fram þessi forseti hafi unnið landinu eitt það mesta ógagn sem hefur verið unnið til þessa.   En það eru heldur betur blikur á lofti:  UMSÓKN HEILAGRAR JÓHÖNNU OG GUNNARSSTAÐA MÓRA, UM INNGÖNGU Í ESB, HEFUR ENN EKKI VERIÐ DREGIN FORMLEGA TIL BAKA.   HVER GETUR TILGANGURINN VERIÐ?  Á AÐ BEITA BLEKKINGUM TIL AÐ KOMA LANDINU INN ESB?  Ég bendi á stórgóða grein Guðmundar Franklíns Jónssonar í Morgunblaðinu í dag á blaðsíðu 16, þar sem hann veltir fyrir sé RAUNVERULEGRI afstöðu Bjarna Benediktssonar, formanns Sjálfstæðisflokksins til aðildar landsins að Evrópusambandinu.  Greinin vakti upp ýmsar spurningar hjá mér, til dæmis hvort formaður Sjálfstæðisflokksins væri bara „laumukrati“ og ætti kannski bara best heima í Viðreisn??????

Athugasemdir

[Magnús Sigurðsson, 27.1.2020 kl. 20:55]

Sæll Jóhann, magnaður pistill, tek heilshugar undir.

[Tómas Ibsen Halldórsson, 27.1.2020 kl. 21:14]

Frábært hjá þér Jóhann nú sem endranær.

Ég velti fyrir mér ráðherravaldi. Nú er svo að einn ráðherrann hefur ekki verið kosinn af þjóðinni til eins eða neins. Nú ætlar þessi ráðherra í krafti embættisins að gera miðhálendið að þjóðgarði og fara þar með inn á þau svið sem sveitafélögin vítt og breytt um landið hafa sinnt hingað til. Þar með yrðu margir bændur af því að nýta þau gæði af þeim svæðum sem að þeim snúa. Nú á sem sagt að fylla miðhálendið af erlendum ferðamönnum sem einhverjir toppgæðingar geta grætt á og það á kostnað bændastéttarinnar og þeirra sveitarfélaga sem hafa annast sitt nánasta umhverfi hingað til.

Þegar ráðherra, sem ekki hefur hlotið kosningu, ætlar í krafti embættisins að þvinga Alþingi til að fara að hans vilja, spyr maður sjálfan sig hvort ráðstjórnarríkin séu að taka sér bólfestu á íslenskri grund.

[Jóhann Elíasson, 27.1.2020 kl. 21:19]

Þakka þér fyrir innlitið Magnús og ég er ánægður með að þér skyldi líka lesningin en ég vil hvetja þig til að lesa grein Guðmundar Franklíns Jónssonar í Morgunblaðinu í dag.  Sú grein ætti að vera skyldulesning og þá sérstaklega allra sem vilja sjá hvað er í gangi í pólitíkinni í dag......

[Jóhann Elíasson, 27.1.2020 kl. 21:32]

Allt eru þetta tel ég vera skýr stjórnarskrárbrot Tómas, en aðeins forsetinn hafi heimild til að skipa utanþingsstjórn, en þar með tel ég að forsætisráðherra hafi ENGA heimild til að skipa mann utanþings sem ráðherra og því tel ég að ALLAR hans embættisfærslur séu ÓLÖGLEGAR.  Þetta ættu einhverjir lögspekingar að skoða og hella svo úr skálum visku sinnar yfir okkur sauðsvartan almúgann.  Það má alveg velta því fyrir sér hvað sé að verða um lýðræðið??  Að mínum dómi hefur lýðræði ALDREI verið í framkvæmd hér á landi, við höfum í raun búið við ráðherraræði.........

[Sigurður I B Guðmundsson, 28.1.2020 kl. 12:54]

Magnað blogg. Það er greinilega eitthvað mikið að í okkar annars ágæta þjóðfélagi. 

[Jóhann Kristinsson, 28.1.2020 kl. 17:00]

Skrifaði athugasemd við þennan góða pistil nafni, en hann lenti í ritskoðun og veður sennilega ekki birtur.

MAGA

Kveðja frá Montgomery Texas