Hvað næst?

Ég var að horfa á sjónvapsfréttirnar á RÚV í kvöld og þar var meðal annars frétt um það að dýravinir í Noregi hefðu kært "sjónvarpskokk" vegna slæmrar meðferðar á dýrum, en hann setti lifandi krabba í sjóðandi vatn.  Mér brá töluvert við að sjá þessa frétt, því ég bjó í Noregi í rúm tvö ár og þetta er eina aðferðin sem ég lærði og veit um við að sjóða krabba.  Og svo er annað.  Er fólk komið svo langt frá náttúrunni að það megi ekki sjást að við borðum eitthvað sem hefur lifað?  Heldur fólk að uppruni matvæla sé í neytendaumbúðum?  Við þurfum að gera okkur grein fyrir því að við lifum á gæðum náttúrunnar og verðum að gera það í fullri sátt við náttúruna.

Að lokum ætla ég að deila með ykkur uppskrift af krabba:       Reikna skal með einum krabba á mann.  Krabbinn er settur lifandi í pott með sjóðandi vatni þegar hann hættir að banka í lokið er hann tilbúinn.  Berist fram með salati og fetaosti, gott er að hafa hvítvín með og ef fólk vill ekki hvítvín er mælt með "sítrónuvatni".                                                                    

ER EYJÓLFUR AÐ HRESSAST?

Las viðtal við Eyjólf Sverrisson landsliðsþjálfara í Blaðinu í morgun.  Þar er engan bilbug á honum að finna, þrátt fyrir að vera búinn að koma landsliðinu í 106 sæti listans hjá FÍFA.  Hann vill bara meta stöðuna í haust.  Skyldi það vera markmið hans að komast niður fyrir150 sæti styrkleikalistans hjá FÍFA?  Hann er nú þegar búinn að slá met, en þetta eru ekki markmið sem menn eiga að setja sér, ef svo er þá hef ég eitthvað misskilið þetta.  Það sem ég hef áður skrifað um þessi mál er í fullu gildi og er ég bara ennþá ákveðnari en áður (sjá http://johanneliasson.blog.is/admin/blog/?entry_id=230973

Er Íbúðalánasjóður dragbítur á Íslenskt efnahagslíf?

Skýrslan, sem Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn sendi frá sér um daginn er alveg meiri háttar brandari.  Þó er nú vart hægt að segja að mér hafi verið hlátur í huga, þegar ég las hana.  Mér þykir alveg með ólíkindum að stofnun eins og Alþjóða gjaldeyrisstofnunin skuli láta svona plagg fara frá sér, sem er svo gjörsamlega á skjön við raunveruleikann að það sætir furðu.  Vissulega eru ágætis punktar í skýrslunni en það er ekki lögð nein sérstök áhersla á þá hluti , sem augljóst er að þyrfti að leggja áherslu á í hagstjórninni.

Það sem er sett fram sem aðalatriði í þessari skýrslu eru "ansi vafasamar fullyrðingar" um Íbúðalánasjóð.  Því er haldið fram að aðalástæðan fyrir "þenslu" á íbúðalánamarkaðnum.

Við skulum skoða þetta aðeins betur:

• Því er haldið fram að Íbúðalánasjóður sé orsökin að þeim gríðarlegu fasteignaverðshækkunum sem orðið hafa og þá sérstaklega á höfuðborgarsvæðinu (stór Hafnarfjarðarsvæðinu), Suðurnesjum, Mosfellsbæ, Borgarnesi, Akranesi og fyrir austan fjall.  Sannleikurinn er sá að árið 19999 tók Íbúðalánasjóður upp 90% lán og hækkaði hámarkslánin til íbúðakaupa.  Fram að þeim tíma höfðu viðskiptabankarnir ekki sýnt íbúðamarkaðnum neinn áhuga, en ákváðu þá að koma inn og þá með trukki.  Þeir buðu hærri lán, allt að 100% og örlítið lægri vexti en Íbúðalánasjóður.
• En viti menn þetta kom aðeins íbúum á höfuðborgarsvæðinu (stór Hafnarfjarðarsvæðinu) til "góða" því viðskiptabankarnir höfðu engan áhuga á því að lána fólki til þess að kaupa verðlitlar eða jafnvel verðlausar eignir úti á landi, Íbúðalánasjóður mátti sko "eiga þann pakka"
• Því er blákalt haldið fram að Íbúðalánasjóður valdi því að vextir á íbúðalánum séu of háir.  Ekki get ég komið auga á þessa staðhæfingu og enn síður fæ ég séð hvernig hún fær staðist, þvert á móti hefur Íbúðalánasjóður haldið vöxtunum á íbúðalánum niðri, en það er þekkt að samkeppni heldur aftur af verðhækkunum.
• Hluti af verkefnum Íbúðalánasjóðs er að halda uppi byggð á öllu landinu, með því að lána til íbúðakaupa- og bygginga úti á landi.  Þar hefur Íbúðalánasjóður staðið sig vel en ég sé ekki fyrir mér að viðskiptabankarnir myndu gera það ef Íbúðalánasjóður yrði lagður niður.

Ekki get ég ímyndað mér hverjir geti hafa verið "ráðgjafar"þessara sérfræðinga Alþjóða gjaldeyrissjóðsins en það er nokkuð víst að þeir hafa meira verið að hugsa um "einkavæðingarferlið" en þjóðarhag.

Misskilningur á misskilning ofan

Ansi oft hefur mér fundist að Árni Finnsson misskilji nokkuð mikið starf sitt hjá Náttúruverndarstofnun Íslandsen í hádegisfréttum RUV fannst mér nú taka steininn úr þegar hann var að tjá sig um "tap" Landsvirkjunar vegna seinkunnar við gerð Kárahnjúkavirkjunnar.  Það er bara ekki í lagi með manninn.

"Sjanghæjað" úr Seðlabankanum

Um fátt hefur verið meira rætt en launahækkanir Seðlabankastjóra.  Nú get ég ekki lengur orða bundist þegar formaður bankastjórnar Seðlabankans heldur því blákalt fram að það hafi orðið að hækka laun bankastjóranna til þess að það væri meira "jafnræði" við laun stjórnenda viðskiptabankanna, annars væri hætta á því að Seðlabankinn missti hæfa menn til viðskiptabankanna.  Heldur hann virkilega að viðskiptabankarnir ásælist afdankaða stjórnmálamenn og illa tennta "blýantsnagara"?  Ekki get ég munað hver var svo frumlegur að tala um bankastjóra Seðlabankans sem yfirmenn efnahagsmála landsins (held það hafi verið Gísli Marteinn Baldursson) þetta er mjög svo alvarlegur misskilningur og sýnir bara vanþekkingu hans á stjórnkerfi landsins, þetta fannst honum réttlæta launin þeirra, en svo er alls ekki Seðlabankinn er opinber stofnun og miðað við stöðu bankans í "skipuriti " þjóðarinnar er ekkert sem réttlætir laun bankastjóranna.

Er fiskveiðistjórnunin á Íslandi á rangri braut?

Kvótakerfið og það sem það hefur gertMargir hafa velt fyrir sér hvert sé hið raunverulega markmið kvótakerfisins og hvort það þjóni í raun og veru hagsmunum allrar þjóðarinnar eða hvort sé verið að þjóna hagsmunum örfárra aðila.  Hér á eftir verða talin upp helstu markmið þessa umdeilda kerfis:

• Upphaflegt markmið kvótakerfisins var að sjálfsögðu að vernda fiskistofnana við landið og bæta sóknarstjórnunina.
• Kvótakerfið átti að vernda byggð í landinu, þannig að smærri byggðarlög yrðu  ekki afskipt. Kvótakerfið átti með öðrum orðum að verða eitt verkfæra hinnar svokölluðu byggðastefnu.
• Kvótakerfið átti að auka mikið afrakstur fiskimiðanna, allur afli átti að koma að landi og menn áttu að auka sóknina í verðmætari og vannýttar fisktegundir.  Með því að stýra sókninni átti að verða hagkvæmara að vinna aflann,  það átti að auka útflutningsverðmæti aflans  og mikil hagkvæmni átti að nást við vinnslu hans.

 En hver varð raunin?  Náðist að uppfylla þær væntingar, sem voru gerðar til fiskveiðistjórnunarinnar og hver varð svo fórnarkostnaðurinn? Að hluta til verður að viðurkennast að það hefur tekist að vernda fiskistofnana gegn ofveiði (þótt ekki séu fiskifræðingar sammála um það), því tekist hefur að mestu leyti að koma í veg fyrir ofveiði á helstu fiskistofnum landsins. Þá er ekki beinlínis  hægt að segja að kvótakerfið sjálft hafi brugðist, heldur er það  útfærslan á því sem hefur verið hvað alvarlegust og meðal annars orðið til þess að heilu byggðarlögin eru að leggjast í auðn..

En hefur tekist að bæta sóknarstjórnunina og nýtingu aflans?  Að hluta til hefur sóknarstjórnunin verið bætt, en á öllum málum eru tvær hliðar. Sem dæmi má nefna skip sem á lítinn kvóta eftir af einni fiskitegund, þar er reynt að forðast þau fiskimið, þar sem eru líkur á að sú fiskitegund haldi sig, en ef þannig vill til að umrædd tegund slæðist með í veiðarfærin er þessari fisktegund bara hent í hafið aftur til þess að hún komi ekki til frádráttar þeim litla kvóta sem eftir er.  Undirritaður  var mörg ár til sjós og aldrei upplifði ég það að aðeins ein fisktegund kæmi í trollið eða þá að fiskurinn bærist eftir fyrirfram gerðri pöntun.  Það er á margra vitorði að vegna þess hvernig verðlagið er á fiski, koma netaveiðibátar aðeins með fisk að landi, sem er lifandi þegar hann kemur inn fyrir borðstokkinn, að öðrum kosti er hann of verðlítill. Það verður að ná hámarksverði fyrir hvert kíló af kvótanum og þar af leiðandi er dauðum fiski bara hent aftur í sjóinn.  Hvernig sem á því stendur þá er ekki lengur landað tveggja nátta fiski og stærð þess fiskjar sem komið er með að landi hefur stórum aukist en samt verður nýliðunin alltaf lakari.  Hver skyldi ástæðan vera?

Hefur kvótakerfið orðið til þess að þjappa saman byggð í landinu og vernda þau þau byggðarlög, sem hafa staðið höllum fæti gagnvart stærri byggðarlögum?

Ekki er nokkur vafi á því að kvótinn hefur beint og óbeint orðið til þess að margar byggðir þessa lands eru að leggjast í auðn og aðrar að stækka og eflast eins og t.d Akureyri.  En þar á bæ (Akureyri) hafa t.d Samherjamenn verið mjög duglegir að kaupa upp kvóta á minni stöðum og flutt hann  eftir "hæfilegan" tíma, til Akureyrar. Þar með er það byggðarlag, sem kvótinn var keyptur frá, skilið eftir í sárum, þannig að fólkið sem þar býr hefur engin úrræði önnur en að fara frá verðlausum eignum sínum og byrja lífið frá grunni, á stöðum sem enn hafa kvóta, t.d Akureyri.  En nú ber svo við að Brim, undir forystu Guðmundar Kristjánssonar, hefur keypt ÚA eins og það leggur sig og nú beitir hann sömu "aðferðum og Samherjamenn hafa notað í gegnum tíðina.  Nú reynir Guðmundur ásamt bróður sínum að leika sama leikinn, varðandi Vinnslustöðina í Vestmannaeyjum, en eins og dæmið lýtur út í dag eru ekki líkur á að bragðið heppnist.  Nú nýlega lagði Kambur á Flateyri upp laupana meðal annars var seldur "kvóti" af staðnum og skip, reyna á að halda uppi fiskvinnslu á staðnum, en ekki get ég séð að það gangi upp án þess að kvóti sé til staðar.  Því miður sé ég ekki annað en að þessi tilraun sé dauðadæmt, nema til komi einhver meiriháttar aðstoð við byggðarlagið.  Og talandi um aðstoð þá verð ég að segja að stjórnvöld hafa verið ansi værukær í sambandi við þann mikla vanda sem steðjar að byggðarlaginu, það eru settir tveir ráðherrar á "útkíkk" þeir hafa ekki látið sjá sig á staðnum og svo gortar annar þeirra sig af því að ætla að færa 20 "opinber" störf á Vestfirði í staðinn fyrir þau 120 störf sem fyrirsjáanlegt er að tapist.  Það mætti kannski benda viðkomandi ráðherra á að töluverður mismunur er á eðli þeirra starfa sem flytja á vestur og þeim fiskvinnslustörfum sem tapast og erfitt er að sjá hvernig þeir sem þarna missa vinnuna eiga að sinna þessum "opinberu" störfum. Svona mætti lengi telja hvernig "kvótakerfið" hefur farið með byggðir landsins og því miður verð ég að segja að stjórnvöld aðhafast ekkert til þess að stöðva þessa uggvænlegu þróun.

Nú er komin fiskveiðiráðgjöf fyrir næsta fiskveiðiár frá HAFRÓ og þvílík vonbrigði.  Enn einu sinni á að draga úr þorskveiðum og ekki nóg með það heldur á að lækkaaflaregluna líka.  Þetta segir bara að "kvótakerfið" hefur algjörlega brugðist.  Nú hefur þetta "fiskveiðistjórnunarkerfi" fengið rúm 20 ár til þess að sanna ágæti sitt og eitt er víst að vissir aðilar hafa varið þetta kerfi með klóm og kjafti og jafnvel hefur verið gengið svo langt að kalla það besta fiskveiðistjórnunarkerfi í heimi. Menn hafa komið fram í fjölmiðlum og segja "kannski" séu nú einhverjir vankantar á kerfinu en það sé alls ekki því að kenna hvernig komið sé fyrir fiskveiðistofnunum og byggðarlögunum og til að bæta gráu ofan á svart, kemur framkvæmdastjóri LÍÚ fram og segir að smábátasjómenn séu aðalsökudólgurinn, því þeir hafi veitt langt umfram það sem þeim var ætlað, en útgerðarmenn, sem hann er í forsvari fyrir hafi tekið á sig skerðingar.  Heldur maðurinn virkilega að fólk trúí þessari vitleysu?

HAFRÓ á ekki þarna litla sök, í gegnum tíðina hefur verið lagður til minni fiskveiðaafli og átti með því að styrkja veiðistofnana til þess að hægt yrði að auka veiðarnar seinna, en hvenær er seinna?

En nú er komið að kaflaskiptum, þótt fyrr hefði verið, Það er tillaga mín að farið verði að tillögu HAFRÓ næstu tvö árin og verði ekki breyting á fiskistofnunum til mikils batnaðar verði farið í að kasta þessu "fiskveiðikerfi" okkar fyrir róða, því þá verður það fullreynt að þetta "kerfi" er handónýtt, í það minnsta eru Norðmenn nú sannfærðir um að þetta kerfi sé ónothæft.  Helst er fyrir okkur að lýta til frænda okkar í Færeyjum og skoða vel "fiskveiðistjórnunarkerfi" þeirra.

Þjálfaramál Íslenska landsliðsins

Ég las í Fréttablaðinu í morgun að Elísabet Jökulsdóttir vill að Ásthildur Helgadóttir þjálfi karlalið Íslands í knattspyrnu.  Hugmyndin sem slík er góðra gjalda verð, því eins og allir vita þá er Ásthildur Helgadóttir ein okkar allra bestu knattspyrnukona, ef ekki sú besta en þjálfunarreynslu hefur hún enga (eftir því sem ég best veit) og ekki hugnast mér forsendurnar fyrir uppástungu Elísabetar Jökulsdóttur en hún lætur hafa eftir sér í Fréttablaðinu "að það þurfi að breyta til og taka þetta ekki svona ferlega alvarlega".  Hvað hún á við veit ég ekki alveg en að mínum dómi eigum við að taka landsliðið okkar í fótbolta alvarlega.  Það er að mínum dómi komið að leiðarlokum hjá Eyjólfi Sverrissyni eftir mjög svo "slappan" feril og fljótt álitið sé ég ekki neinn karlkyns þjálfara sem gæti tekið við en sá þjálfari sem hefur sýnt framúrskarandi árangur er Helena Ólafsdóttir.  Það þarf að brjóta þetta upp, eins og Elísabet Jökuldóttir benti á, væri það ekki gott fyrir Íslenska knattspyrnu ef það væri kona sem þjálfaði karlalandsliðið og ekki bara kona heldur kona sem væri mjög fær á sínu sviði.  Ekki þarf að telja upp kosti Helenar hér en að mínum dómi væri mikill fengur að henni fyrir landsliðið.

Eru Íslendingasögurnar "Norskur"menningararfur?

Í morgun las ég stórmerkilega frétt í Fréttablaðinu en þar sagði (á forsíðu) " að Norska bókmenntaelítan hefði komist að þeirri niðurstöðu að VÖLUSPÁ og HEIMSKRINGLA SNORRA STURLUSONARséu tvö bestu bókmenntaverk Norðmanna". Handritin eru í fyrsta og öðru sæti á lista yfir 25 rit sem mælt er með að öll norska þjóðin lesi svo hún viti almennilega hver menningararfurinn er (Sjá meiri umfjöllun á www.dagbladet.no/kultur )

Þessi frétt kom mér svosem ekki alveg í opna skjöldu.  Ég bjó í Noregi í rúm tvö ár (vegna náms) þar las ég Íslendingasögurnar á norsku og það sem sló mig sérstaklega var að þar var hvergi minnst á Ísland og sem dæmi má nefna að Hlíðarendi í Fljótshlíð gat alveg verið einhver bær á vesturströnd Noregs.  Við Íslendingar vitum betur en það er ekki nóg það þarf að gera eitthvað í því að kveða þessa vitleysu Norðmanna niður í eitt skipti fyrir öll.  Allir þekkja þrákelkni Norðmanna í sambandi við þjóðerni Leifs Eiríkssonar og fleiri dæmi væri auðvelt að nefna t.d. las ég í Aftenposten, umfjöllun um Eirík Hauksson, en þar er hann "Norsk-Íslenskur".

Kannski eru Norðmenn svo menningarlega fátækir að þeir þurfa að "stela" frá öðrum.  En eitt er víst að ef ekki væri fyrir Konungsbók Eddukvæða vissu Norðmenn ekkert um sögu sína.

Náttúruverndar-ayatollar

Eins og margir aðrir landsmenn horfði ég á þáttinn "Út og suður" sunnudagskvöldið 12. júní 2005. Annar viðmælenda Gísla Einarssonar það kvöldið var Jón Sveinsson æðarbóndi í Miðhúsum í Reykhólasveit. Í umræddum þætti viðraði hann skoðanir sínar á hinum ýmsu málum en þó aðallega á þeim málum sem snertu æðarrækt, þar sem æðarræktin er mest á hans áhugasviði og undirstaða afkomu hans. Vil ég hrósa honum fyrir það hvað hann kom sínum skoðunum vel og skilmerkilega á framfæri og ekki lá hann á skoðunum sínum enda er hann ekki þekktur fyrir það.

Eitt af því sem hann talaði um var sú breyting sem hefur orðið á svokölluðum "náttúruverndarsinnum". Eins og hann sagði sjálfur voru þessir aðilar, hérna áður fyrr, þannig að þeir gerðu sér grein fyrir því að það þurfti að lifa í sátt við náttúruna og að það yrði gert með því að ekki væri gengið á eina tegund á kostnað annarrar, með öðrum orðum sagt að "það yrði að vera jafnvægi í náttúrunni". En einhvern tíma hafa þessir svokölluðu náttúruverndarsinnar "dottið úr sambandi", í dag vilja þeir (náttúruverndar-ayatollarnir eins og Jón Sveinsson kallaði þá) fylla allt af einni tegund án þess að taka nokkurt tillit til þess hvort náttúran beri þessa aukningu eða ekki. Um þetta höfum við séð mörg dæmi, t.d. voru heilu byggðarlögin lögð í rúst norðarlega í inúítabyggðum í Kanada þegar "umhverfis-ayatollarnir" ákváðu að snúast gegn selveiðum þeirra, þeir ákváðu að það yrði að stöðva grindhvaladráp Færeyinga og það gerðu þeir með því að sýna myndir um allan heim af því þegar hvalirnir voru reknir upp á grynningar og aflífaðir, svo fljótt sem verða mátti, eftir því sem "umhverfis-ayatollarnir" fullyrtu, á villimannslegan hátt. En þetta skulum við skoða aðeins nánar. Hvalirnir voru reknir upp á grunnsævi og aflífaðir, þannig að "dauðastríðið" hjá skepnunni varð mjög stutt, en aftur á móti hef ég séð myndir í fréttatímum sjónvarpsstöðvanna, þessar myndir eru yfirleitt frá Ástralíu og eru af hvalavöðum sem synda á land. Af mörgum tugum, ef ekki hundruðum hvala sem þannig stranda og "umhverfis-ayatollarnir" reyna að "bjarga" eru aðeins örfáir sem komast til hafs aftur og þegar þeir sem eftir verða drepast loksins hafa þeir legið strandaðir í fjörunni í hátt í tvo sólahringa. Persónulega þykir mér það vera meiri villimennska að láta hvalina deyja svona heldur en sú aðferð sem Færeyingar notuðu við sínar veiðar, en dæmi nú hver fyrir sig.

Jón Sveinsson talaði einnig um það, í umræddum þætti, að "umhverfis-ayatollarnir" væru vel menntaðir, vel máli farnir og einhverra hluta vegna næðu þeir vel til fjölmiðla. Einhverra hluta vegna komast þeir upp með það að segja hluti sem ekki standast og það er enginn sem leiðréttir það sem þeir bulla (samanber vitleysuna í sambandi við það hvað hvalaskoðun er "blómleg" atvinnugrein). Hvalveiðisinnar segja bara sín á milli; "ég veit það vel að hvalaskoðunarmenn eru að stórtapa á þessari vitleysu," en málið er að þó að einstaka maður viti að þetta sé "bransi" sem er ekki á vetur setjandi, þá veit almenningur það ekki og er ekki tími til kominn til þess að beita sömu aðferðum í baráttunni og þeir (umhverfis-ayatollarnir) nota?

Ein rökin sem "umhverfis-ayatollarnir" nota gegn hvalveiðum Íslendinga, og helstu rökin, eru að ekki séu til markaðir fyrir hvalkjöt. Auðvitað! Hvalveiðar í atvinnuskyni hafa verið bannaðar í tuttugu ár og auðvitað hefur hvorki verið um að ræða framboð né eftirspurn þann tíma en það er vitað að eftirspurn er til staðar, markaðinn þarf aðeins að vinna og í það verður farið þegar hvalveiðar í atvinnuskyni verða leyfðar aftur. Þegar hvalaskoðun hófst var enginn markaður fyrir hana en markaðurinn var unninn, það tók tíma og kostaði sitt (þótt ekki séu allir sammála um tekjurnar af þeirri vinnu).

Talsmaður Greenpeace vill meina að við Íslendingar ættum frekar að setja peninga í rannsóknir á loftlagsbreytingum en að setja þá í hvalveiðar í vísindaskyni eða jafnvel í hvalaskoðun. Ég veit nú ekki betur en að við setjum nokkuð góðar fjárhæðir í rannsóknir á loftlagsbreytingum en ég vona að engum heilvita manni detti í hug að fara að "ríkisstyrkja" hvalaskoðun, það væri nú bara til þess að lengja í "hengingarólinni" hjá flestum þeim fyrirtækjum sem eru í þeirri atvinnugrein. Ætli það sé ekki best að leyfa fyrirtækjunum að fara "yfir um" án allra ríkisafskipta.

Höfundur er fyrrverandi stýrimaður

Sá á kvölina sem á völina (nema hann hætti við allt saman)

Ég byggi á tölum frá 2004, notast við tölur um fjölgun ferðamanna til landsins árið 2005 ásamt verðbreytingum sem orðið hafa á þessu tímabili.

Fyrir nokkru var frétt þess efnis að farþegum til landsins hefði fjölgað um 24% frá fyrra ári, þá er ekki óvarlegt að áætla að tekjum vegna hvalaskoðana hækki um 24% árið 2004 og verði þar af leiðandi 2.108.000.000 en árið 2003 voru tekjur af hvalaskoðunum 1.700.000.000 og þeir sem fóru í hvalaskoðunarferðir voru 70.000 og má einnig ætla að þeim fjölgi jafn mikið eða verði 86.800 árið 2004.

Fullorðinsgjald í hvalaskoðunarferð er 3.700 kr en fyrir börn er verðið 1.600 kr.  Gera má ráð fyrir því að 60% greiði “fullorðinsgjald” en 40% greiði “barnagjald”.

 

                        192.696.000 ef 60% greiða “fullorðinsgjald”

                          55.552.000 ef 40% greiða “barnagjald”

                        248.248.000 yrðu þá heildartekjur þeirra sem stunda hvalaskoðanir í ár

 

En við skulum líka skoða “hina hliðina á peningnum” það er að segja þær tekjur sem við myndum hafa af hvalveiðum.

Við skulum miða útreikningana við það að við stunduðum hrefnuveiðar, en hver hrefna á Japansmarkað gefur af sér um 1.800 kg af kjöti.  Verðið á þessu kjöti út úr verslun í Japan er á bilinu 30.000 Ikr til 100.000 Ikr.  Ekki er sanngjarnt að reikna útflutningstekjurnar eftir þessum verðum, því útflutningsverðmætið er aðeins 30% af þessum tölum, eða 6.923 km/kg til 23.077 kr/kg.  Nú er alveg útilokað að ein hrefna fari eingöngu í “lakari” flokkinn og eingöngu í þann “betri” svo að við “gefum” okkur að 70% af hrefnunni fari í “lakari” flokkinn og 30% fari í “betri” flokkinn, þá verður útflutningsverðmæti hrefnunnar 21.184.615 kr.  Þannig þyrfti aðeins að veiða 100 hrefnur á Japansmarkað til að skila jafnmiklum tekjum til þjóðarbúsins eins og við höfum af hvalaskoðunum.  Aðeins einn þriðji af þessum tekjum myndi renna til útgerðanna, eða 7.061.538 kr. en samt sem áður þyrfti aðeins að veiða 35 hrefnur á Japansmarkað til þess að skila útgerðinni sömu heildarveltu og hvalaskoðunarfyrirtækin eru með.

En það er ekki sanngjarnt að ætla það að hrefnan færi öll á Japansmarkað, við verðum að áætla að eitthvað færi til neyslu innanlands en málið er það að þá vantar viðmið (því eins og flestir vita þá hafa ekki verið stundaðar veiðar á hrefnu hér við land í tuttugu ár) því þarf að notast við það verð sem var fyrir hvert kg. þegar vísindaveiðarnar voru stundaðar en það var 400 kr/kg til útgerðar.  Það er staðreynd að hrefnur á innanlandsmarkað eru minni en þær hrefnur sem eru ætlaðar á Japansmarkað eða gefa frá 1.000kg af kjöti til 1.500 kg af kjöti.  Þetta þýðir að þær eru að verðmæti 400.000 kr til 600.000 en við verðum að gera okkur grein fyrir því að þetta er það sem rennur til útgerðarinnar en verð á hrefnukjöti út úr verslun er mun hærra.  Reikna má með að 70% hrefna væru  ætlaðar á Japansmarkað en 30% væru ætlaðar á innanlandsmarkað, þannig að ef ætti að veiða 300 hrefnur yrði útflutningsverðmætið 4.448.769.231 kr. tekjur útgerðarinnar af útflutningnum yrðu 1.482.923.077 kr. og tekjurnar vegna innanlandsmarkaðar yrðu 54.000.000 eða samtals yrðu tekjur útgerðarinnar af 300 hrefnum 1.536.923.077 kr.

Aftur mætti leiða að því rök að ef okkur bæri gæfa til þess að samræma hvalveiðar og hvalaskoðanir þá yrðu tekjur þjóðarbúsins (miðað við þessar forsendur) 6.556.769.231 kr. en því miður þá eru “hvalverndunarsjónarmiðin” orðin svo sterkur þáttur hjá þeim sem starfa við hvalaskoðanirnar og þetta er orðið svo mikið tilfinningamál að það verður mjög erfitt að samræma þetta tvennt.  Og núna berast þau stórtíðindi að menn séu tilbúnir til þess að “ræða” hvalveiðar innan Alþjóða hvalveiðiráðsins en eins og menn vita hefur Alþjóða hvalveiðiráðið aðeins haft algjöra friðun hvala á stefnuskrá sinni hingað til.

En þurfi að velja á milli þessara tveggja atvinnuvega verðum við að gera okkur grein fyrir að ekki er hægt að láta tilfinningar ráða ferð.

Gott dæmi um tilfinningar vegna hvalveiða er að það er mikið talað um að það sé “ómannúðlegt” að skjóta hvali.  Þá spyr ég á móti: Er “mannúðlegt” að ala upp kálfa í “sláturstærð” og senda þá síðan í sláturhús, eða ala upp grísi til slátrunar eða kjúklinga?

Nei það eru engin dráp “mannúðleg” en aftur á móti er ég nokkuð viss um það að við myndum ekki lifa lengi ef við ætluðum alltaf að hugsa um hvað væri “mannúðlegt” og hvað ekki, við þurfum að gera okkur grein fyrir því að við lifum á veiðum og til að lifa af þá þarf að nýta það sem náttúran hefur upp á að bjóða og umfram allt verðum við að nýta afurðirnar í sátt við náttúruna.

 

Nú í dag hófst ráðstefna   alþjóða hvalveiðiráðsins (eða réttnefni væri náttúrlega alþjóða hvalverndarráðið) Ekki get ég með nokkru móti séð hvað þjóðir sem eru hlynntar skynsamlegri nýtingu hvala eru að gera í þessu ráði því ekki virðist með nokkru móti hægt að koma neinu tauti við þá aðila , sem hafa algjöra friðun hvala á stefnuskrá sinni.  Virðist það einnig vera að þeir sem ganga harðast fram í andstöðu sinni og beita aðferðum, sem ekki eru hefðbundin nái mestri athygli, sbr. Paul Watson og Greenpeace.

En ef baráttuaðferðir þeirra síðarnefndu eru skoðuð þá verða baráttuaðferðir þeirra sífellt ofbeldisfyllri eftir því sem árunum fjölgar.

Nú vilja Bandaríkjamenn fá svokallaðan “frumbyggjakvóta” en þeir hafa barist gegn öllum hvalveiðum af mikilli hörku og jafnvel væri hægt með góðri samvisku hægt að kalla Bandaríkjamenn mestu hvalveiðiþjóð heims því hvergi í heiminum drepst meira af höfrungum sem flækjast í “reknetum” en einmitt innan lögsögu Bandaríkjanna.

Þá má kannski benda á það að Bretar hafa ákveðið "herferð" á hendur okkur Íslendingum vegna hvalveiða okkar en það hlýtur að vekja furðu margra að Bretar skuli ekki mótmæla hvalveiðum Bandaríkjamanna en kannski það sé áætlað að það sé "auðveldara" að eiga við Íslendinga en Bandaríkjamenn.